ಬದುಕು ಒಂದು ಪಯಣ

ಜೀವನವೆಂಬುದು ಒಂದು ಪಯಣ. ಅದು ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಸಾವಿನ ಕಡೆಗೆ, ಗೆಲುವುಗಳು ಅಲ್ಲೊಂದು ಮೈಲು ಕಲ್ಲುಗಳು ಅಷ್ಟೇ. ಅಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು ತನ್ನ ಆರ್ಭಟವನ್ನು ಗೈಯ್ಯಬಹುದು. ಕತ್ತಲಿನ ಮಬ್ಬಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನೂಕಿಬಿಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಹುರುಪಿನೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಪಯಣ. 

ಇಳಿಯಲಾಗದ ಆಳಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಇಳಿದಾಗ ಆತನು ಆಂಗ್ಲ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅದ್ಭುತ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ S.T Coleridge ರವರ  Ancient mariner ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತಿಗಿಳಿದ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದ ಮಾತುಗಳು, ಅನುಭವಗಳು ಇವಾಗಿವೆ.

ಸಾಗರದ ತೀರದಲ್ಲಿ ಎತ್ತರವಾದ ಬೆಟ್ಟ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲೈಟ್ ಹೌಸ್ ಇದ್ದಾಗ ಅದು ಸುತ್ತಲಿಗೂ ಬೆಳಕನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಅದರ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕತ್ತಲು ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿ ದ್ವಂದ್ವಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಲುಕುವ ಮತ್ತು ಆಶಾ ಭಾವನೆ ಹೊಂದುವ ಬದುಕು, ಕೇವಲ ಬದುಕು ಅಷ್ಟೇ 

ಸಾಗರದ ಮಧ್ಯೆ, ಹಡಗಿನಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ನಾವಿಕರು ಸತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭ ಅವರೆಲ್ಲರ ನಾಯಕನಾಗಿರುವ ನಾವಿಕ ತಾನೇಕೆ ಬದುಕಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಒಂದೆಡೆಯಾದರೆ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಬದುಕಬೇಕೆಂಬ ಆಶಾಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು. ಸತ್ತ ನಾವಿಕರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮುಚ್ಚಿರದೆ ಸತ್ತ ನಂತರ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಆಶಾ ಭಾವನೆ ಹೊಂದಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ರೀತಿಯ ಜಂಜಾಟಗಳ ನಡುವೆ ನಾಯಕ ನಾವಿಕನು ಕೊಂದ ಅಲ್ಬಟ್ರಾಸ್ ಪಕ್ಷಿಯ ಶಾಪದಂತೆ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ಮನದ ನೋವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಪಶ್ಚಾ ಪಟ್ಟು ಕೊಂಡಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ನಿದ್ದೆ ಬರುವುದು ಸಹಜ.  ತದ ನಂತರ ಪುನಃ ಅದೇ ಪಶ್ಚಾತಾಪ ಭಾವ ಆತನಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. 

ಇದನ್ನು ಓದಿದ ಬಳಿಕ ಅದು ಯಾವುದೋ ಗುರಿ ತಲುಪುವ ತವಕದಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ, ಹತ್ತು ಹಲವು ಆಲೋಚನೆಗಳು ಬಂದು ಮಗ್ನರಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.
                                             -ಕೆ.ಪಿ.ಭಟ್